AANGEPAST OF .......?
Terwijl ik het verzorgingshuis binnenstap zie ik hem al zitten. Kijkend naar de mannen die aan het biljarten zijn. Ik zeg hem dag en maak een opmerking in de trant van dat het jammer is dat hij niet meer mee kan doen. 'Nee, dat wordt dit seizoen niets meer, maar misschien met de volgende competitieronde' antwoordt hij mij.
Ik trek een stoel bij en ga naast hem zitten en babbel wat over koetjes en kalfjes. Ik vertel hem dat ik net zag hoe een oude man met twee tot drie keer tegen een auto aanbotsend, eindelijk kans had gezien om weg te rijden. Met een 'ik zet mijn auto daar dus niet meer neer, ik zet hem een wat verder weg, dan maar een stukje lopen' besluit ik het verhaal. Vader wil ook een duit in het zakje doen en zegt: 'ik zal mijn dochter waarschuwen, want zij heeft nog niet zo lang een nieuwe auto..... Ik onderbreek hem met: maar ik ben Hanscke, je dochter!
Ontzet kijkt hij mij aan. "Och ik had je even helemaal niet herkend, ik had je ook niet verwacht. Ik dacht nog, al weer een vrouw die zo nodig een praatje met mij moet beginnen. Je kunt hier niet even zitten of er komt een dame naast je zitten die vraagt of ik het hier wel gezellig vind, of ik ook koffie wil hebben of meer van dat gedoe. Ik probeer dan altijd maar een beetje gezellig te blijven, maar inwendig denk ik wel eens: mens laat me hier gewoon zitten, laat me toch met rust!"
En dan begrijp ik het. Het zijn de gastvrouwen, die in de hal en recreatieruimte rondlopen en die als taak hebben om met de diverse mensen die wat alleen lijken te zijn, een praatje aan te knopen. Plichtmatig geeft mijn vader dan maar wat antwoorden in de hoop dat zij de conclusie trekken dat hij nog niet zo ver is weggesufd en dat hij heus nog in staat is om zelf een gesprek te voeren.
Toen ik thuis nog eens over dit voorvalletje nadacht trok ik als vanzelf de conclusie dat dit bijna een nieuwe variant van hospitalisatie zou kunnen worden. Plichtmatig antwoord geven, omdat dit van je verwacht wordt. Een volgende keer zal ik vanaf het begin mij heel duidelijk profileren waardoor dit soort misverstanden niet meer zullen ontstaan, want mijn vader voelde zich er wel een beetje ongemakkelijk bij en daar kan ik mij wel iets bij voorstellen.
Deze week worden de batterijen van zijn pacemaker vervangen. Niet ingrijpend zegt men dan, maar ik vind dat bij een 89 jarige elke ingreep wel spannend is. Ik zal blij zijn als hij over een paar dagen gewoon weer in de stoel zit om hopenlijk ongestoord, op zijn gemak naar het biljarten te kunnen kijken.
elf reacties
Ja deze bezoekjes brengen toch weer veel op gang, ook bij jezelf.
Ja hoop dat hij er weinig last van ondervind.
Ik vraag me nog steeds af wanneer een menswaardig bestaan eindigt en of ik me daar zelf wel gelukkig in kan voelen.
Als iemand in een boek zit te lezen wordt die ook niet lastiggevallen, of te puzzelen.
Misschien is dat een tip.
Ach ja, praatjes maken omdat het moet, ik doe dat ook, tijdens mijn werk.
Duimen dus voor hem. En hopelijk is hij niet te veel van slag als hij weer terug op zijn stekkie komt!
Een gewenst (en niet plichtmatig) succes!
grtz,
Het is nogal wat, al die dingen die je vader overkomen. Een jonger iemand zou er al moeite mee hebben, laat staan iemand op die leeftijd… Knap van hem dat hij er nog zo bijzit! Mijn complimenten, ook voor jou, want de manier waarop je dit allemaal opvangt verdient echt een pluim.
Het kan zijn dat je met een zelfde openingszin begon, waardoor je vader in de automatische piloot schoot. Lastig, maar afwachten of het niet ernsiger wordt en dit een uitzondering blijkt te zijn. Waarschijnlijk kwam je ook in de avond en dan gebeurt zoiets sneller. Dwz ik merk het goed dat oudere mensen ‘s ochtends veel krasser zijn. Helaas is dat een lastige tijd om langs te komen.
Als die gastvrouwen te vaak komen, dan kan je daar best wat van zeggen. Je vader zal dat niet zo snel doen begrijp ik.
Ach Hanscke, dat is wel wat schrikken. Toch heb ik bewondering voor je vader en..voor jou. Het is allemaal niet zo gemakkelijk de problemen van de ouderdom. Ik zie het bij mijn 93 jarige moeder.
Sterkte ermee!!
OT Heb je de mailtjes van Fialas via mij ontvangen?
Lijkt me inderdaad lastig! Maarja zo gaat het volgens mij..
In het onderwijs zijn ze zo bezig met gerichte aanpak van de jongeren, specifiek..
Waarom dan niet in bejaarden tehuizen? Misschien dat jij iets aan kan geven?
Sterkte met de operatie.
Ja, gezondheid en geluk worden steeds belangrijker.
Vriendelijke voorjaarsgroet.
Gelukkig voor je dat hij je toch nog herkende. Later misschien niet meer.