VROUWENHANGER


In mijn armen, in mijn benen, in mij buik daar is het feest, Nooit meer bang voor morgen of voor wat er is geweest. Ik zie mij zelf nog lopen, in mijn paarse ribbroek, paarse sweater met daaronder een gestreepte paarse bloes. 1979, de scheiding was uitgesproken en het gaf mij zo'n gevoel van vrijheid. Naast de zorg voor de kinderen kon ik bezig gaan om aan een eigen toekomst te gaan bouwen. Met de studie was het nu niet meer een kwestie van ook leuk bezig mogen zijn, nee het studeren kreeg hiermee een heel andere dimensie. Het was de sleutel tot onafhankelijk kunnen worden. Zelf in staat zijn om in het eigen levensonderhoud te kunnen voorzien en staan voor de kosten van de kinderen. Het is me gelukt. Dit hangertje heb ik van P. gekregen en vele jaren gedragen. Het heeft mij gesteund in het strijdbaar zijn.

 Vandaag is het de honderdste Internationale Vrouwendag en dat wil ik niet voorbij laten gaan zonder daar aandacht aan te schenken. Na enig research, ontdekte ik dat ik het vorig jaar wel onopgemerkt voorbij heb laten gaan. Waarom ik dat heb laten gebeuren weet ik niet, want het is eigenlijk tegen mijn principe. Ik vind het zo belangrijk dat vrouwen en mannen een gelijkwaardig aan elkaar zijn. Het komt mij bijna als absurd voor dat er strijd geleverd is voor het vrouwenkiesrecht. Vrouwen zouden van regeren geen verstand hebben. Gelukkig hebben vele politica het tegendeel bewezen.

Maar we zijn er nog niet. Bijvoorbeeld, in verschillende religies worden de vrouwen nog steeds heel nadrukkelijk aan de zijlijn gehouden. Ik blijf het een moeilijke materie vinden, dat de gebedsruimtes in moskeeën alleen voor mannen bedoeld zijn. De moskeeën in Instanbul met de hele kleine ruimte waar vrouwen dan nog wel mogen komen staan nog op mijn netvlies gebrand. Het blijft voor mij als westerse vrouw moeilijk om dit zo zonder meer te accepteren. Ik voel verzet hiertegen. Maar anderzijds voel ik het ook niet als mijn plicht om, in mijn ogen dan, deze onrechtvaardigheid aan te gaan vechten. Maar, ik blijf mijn opstelling: respect voor een andere cultuur, toch ook enigszins twijfelachtig vinden.

 

 

hanscke Dinsdag 08 Maart 2011 - 10:53 pm | | Standaard

zes reacties

Di Mario

In sommige culturen lijkt het ook dat de vrouwen minder te vertellen is terwijl ze misschien wel het grootste recht hebben. Maar dat is iets wat onder de mensen wordt gehouden.

Love As always
Di Mario

Di Mario, (E-mail ) (URL) - 09-03-’11 00:07
Hanny

Eigenlijk ben ik niet zo van die speciale dagen. Je kunt dan de problemen onder de aandacht brengen, maar het is ook gemakkelijk om het aan te horen en daarna te vergeten. Iedere dag moet getracht worden ongelijkheid uit de wereld te krijgen.

Hanny, (E-mail ) (URL) - 09-03-’11 01:37
Marjolijn

Natuurlijk mag er aandacht gegeven worden aan deze toch ook speciale dag.
Er is nog genoeg waar voor gestreden moet worden.

Marjolijn, (E-mail ) (URL) - 09-03-’11 07:15
Elmar

Er is nog veel ongelijkheid tussen man en vrouw in de wereld, maar daar zullen die vrouwen zelf iets aan moeten doen net zo als ‘wij’ dat hebben gedaan. Dat kan nog even duren maar dat moment komt zeker!
groetjes,
Elmar

Elmar, (URL) - 09-03-’11 13:26
Sjoerd

In religies kun je een keuze maken… en in Nederland mogen we niet echt klagen, of wel…

Sjoerd, (E-mail ) (URL) - 09-03-’11 14:53
Renesmurf

natuurlijk, respect voor andere culturen, maar alleen als er mitsen en maren aan zitten.

Dieren moeten niet gebeuld, en vrouwen moeten gelijk zijn als de man!

En tot die dag houden we vrouwendag en dierendag!

Renesmurf, (E-mail ) (URL) - 09-03-’11 21:48
(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om een reactie te kunnen plaatsen moet je deze vraag beantwoorden.
Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.