IJSKONINGIN
Zondag zijn we getuige geweest van de geboorte van al weer een nieuwe ijskoningin. En ik, die dacht uitgekeken te zijn op de schaatssport, merkte, dat ik toch geraakt werd bij het zien van zoveel vreugde en emotie. Opeens begrijp ik Mart Smeets misschien een heel klein beetje. Ik vroeg mij namelijk al een aantal jaren af hoe die man het klaar speelt om na zoveel jaren nog steeds hetzelfde enthousiasme op te brengen voor alweer een jongere generatie. Voor deze mensen is de ervaring van de overwinning nieuw, maar ik heb, en ook hij heeft al vele winnaars mogen aanschouwen. Herinneringen aan hen laat ik even de revue passeren.
Ik moet denken aan de tijd van Ard en Keessie en Jan Bols. Het was 1968, ik zat op de middelbare school en bij wijze van hoge uitzondering mocht de radio aan. De verslaggever was dol enthousiast over de rit van Jan Bols en ik zal dat dus nooit meer vergeten.
Stien Kaiser en Adje Keulen Deelstra zijn de namen van twee vrouwen, die ik ook nooit meer vergeet, mede door de lyrische verhalen van mijn ouders. Zij gingen naar de huldiging van Adje en legden dit met de 8 mm camera vast. Menig familielid die een weekendje op bezoek kwam, ze waren nog niet zo lang geleden van de Veluwe naar Friesland verhuisd, werd getracteerd op het filmpje van "onze" Adje.
Ach, en toen was daar Yvonne van Gennip. Door haar ging ik beseffen dat ik niet meer zo piep was als ik geweest was. Ik had inmiddels een gezin met twee schoolgaande kinderen.
Vervolgens hoor ik de televisieverslaggever zeggen: Timmertje Timmertje, waar ben je mee bezig? Ik kijk dan naar sportvrouwen die van dezelfde leeftijd zijn als mijn dochter. Ook deze generatie is met topsport gestopt of zijn in hun nadagen bezig.
Vandaag wordt aan deze lijst Ireen Wüst toegevoegd. Nee, ik zal niet meer zo ijverig alle schaatswedstrijden volgen zoals ik dat in de tachtiger jaren wel heb gedaan. Hele weekenden zat ik dan voor de tv. Dat kon ook, want het waren er hooguit vier. Het EK en het WK mannen en vrouwen. Met het instellen van de wereldbeker en weet ik wat voor andere toernooien kwam voor mij het verzadigingspunt en heb ik afgehaakt. Maar nu, met de Olympische Spelen in Europa, is mijn interesse gedeeltelijk weer terug. Wat is het dan mooi om weer een Nederlandse te zien winnen. Dat blijft ontroeren. Daar kun je nooit genoeg van krijgen. En daarom denk ik, dat ik Mart Smeets een heel klein beetje kan begrijpen.
