KUIEREN
Kuieren, als kind heb ik het altijd een vreend woord gevonden. Op de één of andere wijze associeerde dit woord voor mijn gevoel altijd met sloom en verveeld slenteren. Als hetzelfde woord kuieren in het Fries gebezigd wordt, komt die associatie bij mij veel minder naar voren. Het past voor mijn gevoel veel beter in dat taalbeeld.
Morgen ga ik de derde Pieter Stuyvesant Kuiertocht lopen. Toen ik het woord Kuiertocht op mijn startbewijs zag staan heb ik het woord toch maar eens in de dikke Van Dale op gezocht. Kuieren wordt daarin omschreven als: op je gemak wandelen. Nu zal dat morgen wel een beetje meevallen, of tegenvallen, het is maar net van welke kant je het bekijkt. Een tocht van 34 kilometer leent zich nu eenmaal minder goed om op je gemak te wandelen. Een beetje tempo maken is nodig om er zeker van te zijn de finish te kunnen halen.
Dit keer loop ik niet met ega, maar met een collega. Eigenlijk heb ik dat hier nog nooit zo uitgesproken, maar het team waar ik deel vanuit maak is een heel fijn team geworden. Een team waarin heel goed samen te werken valt. En dan is het alleen maar leuk om ook buiten werktijd iets met elkaar te ondernemen. Er lopen nog twee collega's van ons mee. maar zij starten een uur eerder. We hebben niets vastomlijnds afgesproken, maar we verwachten wel morgen elkaar ergens te treffen. Het zal mooi weer zijn, het wordt vast een leuke dag. Ik heb er zin in!
zes reacties
Ach, bij kuieren moet ik altijd aan Toon Hermans denken:
“Kuieren, is het rechtopstaande luieren”
En dan zie ik hem zo rustigjes,
met alle tijd van de wereld door en dorpje lopen,
handen op de rug,
zo nu en dan eens omhoog kijken,
(als ie een vogeltje hoort zoals de bolle bollenbakker van de soete suikerbol).
Glimlachen tegen de vrouw die haar plantje begieterd,
om uiteindelijk op en bankje te gaan zitten in de zon.
In dat licht vind ik het wel een
prettig woord.
En Pieter Stuyvesant doet mij dan weer aan sigaretten denken…