HEIDEWACHTELTOCHT
In augustus hadden we besloten om, toen we lazen dat er begin november vanuit de Vereniging van Heidewachtelliefhebbers ook dit jaar een wandeling georganiseerd zou worden, hier aan mee te doen. Deze happening zou plaats vinden in de bossen bij Baarn, nabij kasteel Groeneveld. Niet echt naast de deur, maar gezien onze eerdere ervaringen, maar toen nog met een jonge hond Sjors (tegenwoordig tot "oom" Sjors gepromoveerd) leek het ons leuk om dit avontuur ook eens met onze twee jongens van nu, Hessel en Iemand aan te gaan.
En het was leuk. Hoewel de opkomst wat minder was dan zoals wij het toentertijd meegemaakt hadden, ruim honderd honden, ruim veertig exemplaren is toch ook nog een behoorlijk aantal. Tweederde van de honden zijn, zoals onze jongens, vooral wit en bruin getekend. Een minderheid van de aanwezige honden behoorde tot de zogenaamde schimmels, waarbij bijna geen wit te zien is, maar één ding hebben al die honden gemeen, hun karakter. Uitbundig, springen, ook wel een beetje rukken, maar altijd blij en enthousiast hoort echt bij dit type hond.
Rond twee uur zette de stoet zich in beweging en na ruim honderd meter waren we op het punt gekomen dat de honden los mochten. En ze gingen ook echt los. En dan begint het grote avontuur. Hoe zal jouw hond gaan reageren?
Hessel was helemaal van God los. Die heb ik gedurende de anderhalf uur durende wandeling van ruim zes kilometer nauwelijks meer gezien. Rennen, spelen, zwemmen, achter de vrouwtjes aan... het kon niet op. Hij had ons echt niet meer nodig en dat terwijl hij zo af en toch echt wel een angstig hondje kan zijn. Iemand daarentegen is normaliter nergens bang voor, maar in deze grote groep werd het hem soms toch te veel en kwam hij wat veiligheid bij ons zoeken. Na een aai en een vriendelijk woordje ging hij wel weer zelfstandig op pad om toch na een paar minuten weer even terug te keren.
Heel soms vergiste ik mij wel eens en moest ik goed kijken of ik niet een andere hond dan de onze aan het observeren was.
Aan het eind van de tocht, en dat is op de laatste foto ook goed te zien, was de meeste vaart er wel een beetje uit bij de meute. Voor Iemand eindigde de wandeling nog even heel vervelend. Was hij eindelijk iets meer gaan durven door iets verder weg te gaan, raakte hij de hele groep kwijt. Toen iedereen de hond had aangelijnd was het duidelijk dat Iemand nergens te bekennen was. P. is een heel klein eindje teruggelopen en op zijn herhaalde fluiten kwam Iemand dan uiteindelijk in grote vaart aan gesjeesd, een beetje verdwaasd om zich heen kijkend.
Nadat alle honden in de auto waren gebracht, was er voor ons nog een gezellig samenzijn met koffie en gebak. Gelukkig was ik de op de been gebleven, want dat was tijdens die wandeling wel een angst van mij; omvergelopen worden door zo'n aanstormende hond. Gelukkig is dat niet gebeurd en blijven er alleen maar leuke herinneringen over.
De start bij kasteel Groeneveld
Het spektakel is begonnen
Ook Heidewachtels kunnen moe worden
negen reacties
Met heel de meute door het bos, wat een feest zal dat geweest zijn. Behalve voor Iemand dan. Ik ben blij dat P ‘m snel gevonden heeft. Niets zo erg als je huisdier kwijt zijn.
Dat is zeker erg leuk voor de honden en ook voor jullie natuurlijk.
je hebt ineens grote foto’s, leuk!
Wat leuk! Wij zijn ook wel eens met een wandeling van onze rasvereniging meegeweest en dat is altijd erg gezellig!
Onze honden komen dan ook steeds even “buurten” om daarna weer aan te haken bij de meute.
Ja, dat zou toch niks voor Quandy zijn, mijn hond, hij houdt niet zo van andere honden, maar misschien zou het juist wel goed voor hem zijn.
Maar evengoed, wandelen is fijn, en zo`n tocht zeker!
Nou dat lijkt me inderdaad nog knap lastig om je eigen hond hier in de gaten te houden. En veertig honden is inderdaad best veel. Maar voor de liefhebber natuurlijk een leuke middag.