GESCHIFT
Hoofdschuddend kijk ik naar de stapel kleren. Daar liggen ze, de truien, blousen, broeken etcetera die ik elk voor- en najaar van de slaapkamerkast naar de zolderkast of omgekeerd verhuis. Niet één kledingstuk is echt versleten en ook ziet het er niet erg afgewassen uit. Okay, je kunt zien dat de kleding niet helemaal nieuw meer is. Sommige truien of broeken hebben wat meer pluisjes dan toen ze gekocht zijn, maar echt afgedragen is het niet. En toch heb ik dit alles in de afgelopen drie , zeg vier jaar en sommige kledingstukken hangen nog wel langer nutteloos in de kast, niet één keer aangehad.
Ik kan het niet langer uitstellen, nu is dan toch de tijd gekomen om afscheid van dit alles te nemen, want de kast puilt uit. Ik vind dit één van de meest moeilijke klussen op huishoudelijk gebied. Ik moet namelijk zelf de criteria opstellen op grond waarvan ik iets afkeur en daarbij speelt de volgende gedachte mij danig parten: "Je kunt nooit weten, misschien komt het wel weer in de mode en dan moet ik er weer duur voor betalen".
Het gevoel van lekker opruimen wint dit keer. Te vaak is al gebleken, dat, als iets van weleer weer mode wordt, het dan net iets anders is, waardoor het "oude" spul toch in de kast blijft hangen. Ik ga dit keer rigoureus te werk. Ik stop alles in zakken voor hergebruik, maar dat geeft mij nooit een goed gevoel. Waarom zou een ander blij moeten zijn met iets wat ik niet goed genoeg meer vind?
Zo te zien ben ik gelukkig de eerste paar jaar weer gevrijwaard van deze klus want de overgebleven kleding hangt en ligt nu lekker ruim in de kast.
vijf reacties
Als je het niet draagt moet je het wegdoen. Naar iemand die het wel draagt. Tuurlijk is die dan blij.
wat komt me dat toch bekend voor!!! ik heb 2 weken geleden hetzelfde gedaan;alles uit de kast gehaald, alles weer gepast en bewonderd;de helft weer gewoon terug gehangen en de andere helft verdeeld tussen diverse goede doelen…En ik ben het met je eens; het voelt nooit echt goed!
bedankt voor je aai over de bol!!
Liz E. heeft nog steeds moeite met dingen weggooien maar ooit gaat het haar lukken om afscheid te nemen van bepaalde herinneringen want overal zit voor Liz E. een herinnering.
Ik schaf pas nieuwe aan als het oude versleten en weggeooit is.
Pas als er een stel overblijft ga ik naar de winkel.
Ik kom wel om in t-shirts, dat zijn namelijk mooie souveniers.