soms zou je willen huilen
urenlang
en wensen
dat daarmee
alle pijn en verdriet
zou verdwijnen
voorgoed
helaas
tranen drogen op
verdriet en pijn
lijken te vervagen
het is slechts schijn
zo blijkt telkens weer
het nestelt zich
in diepere lagen
Zondag gedichtendag. Dit keer een wat ouder gedicht uit de tijd dat ik nog erg op zoek was naar mijzelf.
Jij
in de spiegel
bent net zo'n vreemde
voor mij
als al die anderen
om mij heen
niet één van jullie
beleeft de wereld
zoals ik
zelfs mijn spiegelbeeld
niet.
ook dat is slechts een
afspiegeling
van
mij.
hannah
februari 1978
Zondag gedichtendag. Dit keer een gedicht wat mij, en met mij verscheidene vriendinnen, in die tijd erg aansprak.
mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
hoe moet ik mij geborgen weten?
noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
voor wie ik liefheb, wil ik heten
1976 neeltje maria min
Zondag gedichtendag. Dit keer een gedichtje dat mijn vader in mijn poesiealbum heeft geschreven. Gezien de blijde gebeurtenis van enkele dagen geleden leek me dit wel toepasselijk.
Gij weent en ieder juicht
Toen gij op aard verscheen
Leef zo dat als gij sterft
Gij juicht en ieder weent
Zondag gedichtendag. Een soortgelijk gedichtje heb ik voor dochterlief gemaakt. Deze is voor zoon en schoondochter
De toekomst
gelegen in het mensje
dat zij nu draagt
de vrouw getrouwd
met mijn kind
het leven
wordt doorgegeven
nog even
dan is het te zien
hannah
De toekomst
gelegen in het mensje
dat zij nu draagt
mijn kind
wordt moeder
het leven
wordt doorgegeven
nog even
dan is het te zien
hannah
Zondag gedichtendag. Dit keer een gedicht dat nog nooit eerder geplaatst is geweest.
vroeger zei moeder
tegen mij
later zul je
me begrijpen
nu zeg ik tegen moeder
ik begrijp
dat je mij vroeger
nooit begrepen hebt
HANNAH
w.s. 1979
Zondag gedichtendag. Dit keer een al eerder, op een andere weblog, geplaatst gedicht. Morgen komt er een toelichting bij.
vrienden betreden
met vilten pantoffels
het pad naar mijn
binnenste
vijanden gaan
met stampende laarzen
dwars door mijn
innerlijk heen
hannah
Zondag gedichtendag. Dit keer iets uit de negentiger jaren.
En ik bied,
ik breek af
en bouw op
En jij bouwt op
jij breekt af
en biedt.
en we breken af
en we bouwen op
en we bieden.....
alleen
samen
geen toekomst
hannah 28 - 6 - 1990
« Vorige Pagina |
Toon berichten 17-24 van 28 |
Volgende Pagina »