EERLIJK OF NIET


Toen ik vorig jaar zomer dit breipatroon op de wekelijkse toezending voorbij zag komen deed het meisje? mij heel erg denken aan kleindochter R. Na wat dubben heb ik het garen besteld en (het bedrijf www.Hobbydoos is namelijk in ons dorp in de oude melkfabriek gevestigd) opgehaald. Dit zou ik wel eens eventjes heel snel breien zodat ik het haar op haar verjaardag in augustus kon geven.

Bij het dubben zat uiteraard de inschatting of ze het wel of niet mooi zou vinden, maar ik heb de gok genomen. Als ze het niet mooi zou vinden, was ik leuk bezig geweest en zou ik er vast wel een andere bestemming voor kunnen vinden.

Natuurlijk had ik het niet op tijd klaar en dan raakt het wat naar de achtergrond, omdat ik dan al weer een nieuw project ben begonnen, maar vorige week was het dan zo ver, het was af. Het is per post naar haar opgestuurd met een begeleidend briefje dat, als ze het niet mooi vindt dit eerlijk kan zeggen, want smaken verschillen nu eenmaal.

Helaas, ze vindt het produkt heel mooi, ze vindt het ook heel lief dat ik dit voor haar gemaakt heb, maar ze wil het toch liever teruggeven, want ze gaat het vast niet dragen omdat het niet haar smaak is.

Tja, het is heel eerlijk, dat wel en uiteraard heb ik er wel rekening mee gehouden dat dit zou kunnen gebeuren maar toch doet het een beetje pijn. Ik denk niet dat ik op haar voorstel inga om samen iets uit te zoeken. Dat gaat mij dan weer net iets te ver omdat er dan iets van mij verwacht wordt. Dan kom ik te veel onder druk te staan om het breien nog leuk te vinden.

Zou ik het fijner gevonden hebben, als ze gezegd zou hebben dat ze het heel mooi vindt en het vervolgens nooit zou dragen, zo vroeg ik mij af, toen ik even de slaap niet kon vatten. We wonen ver genoeg van elkaar af, ik zou het nooit gemerkt hebben. Ik heb zo mijn twijfels. Ik stel eerlijkheid heel erg op prijs, maar zou eerlijkheid ook te ver kunnen gaan? 

Ik weet het echt niet. Ik ben zelf denk ik niet altijd eerlijk, als ik iets krijg wat ik niet mooi vind; bang om de ander teleur te stellen of te kwetsen laat ik niet het achterste van mijn tong zien. Je kunt je afvragen of dat wel eerlijk is.  

                           klik

hanscke | Woensdag 27 Maart 2019 - 12:28 pm | | Standaard | Zeven reacties

DE STEMMING


Door alle gebeurtenissen van deze week wisselt de stemming van "ons" land van dag tot dag. Zijn "we" de éne dag heel betrokken bij Nieuw Zeeland, twee dagen later staat heel Nederland op zijn kop vanwege één of andere gek die het nodig vindt om in een tram te gaan schieten. 

Naast paniek en ontreddering en ook verdriet heeft dit ook nog eens gezorgd voor verwarring bij de aanstaande verkiezingen. Moet dit nu wel of niet als een terroristische actie beschouwd worden, moest de campagne nu wel of niet gestaakt worden, is het justitie wel of niet aan te rekenen dat deze gevaarlijke man, want dat is hij wel, vrij rond kon lopen, enzovoort enzovoort....

De verkiezingen zijn geweest en vandaag lijkt Nederland in de overwinningsroes van enkele partijen te zijn. Twee partijen die haaks op elkaar staan. De éne partij, Groen Links,  wil, wat het mileu betreft, zo vooruitstrevend mogelijk  zijn veel windmolens, veel zonnepanelen, veel warmte pompen; kortom Nederland zou in Europa toonaangevend moeten zijn, terwijl de andere grote, winnaar Forum voor Democratie, dit juist helemaal niet wil en al die, in hun ogen, nutteloze investeringen sterk afwijst, omdat we als Nederland maar heel weinig hierin kunnen betekenen en dat het de burger veel geld gaat kosten. 

Het zijn de nieuwe "jongens", want jong zijn deze heren nog wel, die namens hun achterban hierover in debat gaan en de politiek zullen gaan beheersen.

Ik weet nog niet wat ik er van moet denken. De tijd zal het leren, maar dat er door de jaren heen verschuivingen zijn ontstaan moge duidelijk zijn. Maar eigenlijk is er niets nieuws onder de zon, want gaat dit niet zoals het al eeuwen gaat? Ideologieën met daarbij behorende standpunten verdwijnen om door nieuw gedachtengoed ingenomen te gaan worden, waar dan eerst heel veel over gebakkeleid moet worden om het samen een beetje eens te worden.

Debatteren moet, maar ik hoop wel, dat dit met enig wederzijds respect zal gaan. Als iedereen het hart op de goede plaats heeft zal dit toch niet zo'n probleem moeten zijn, of ben ik nu te optimistisch?

                                 klik

hanscke | Donderdag 21 Maart 2019 - 11:42 am | | Standaard | Zeven reacties

DE KOEKOEKSSPRONG


Het was zo'n lieverdje, onze koekoek en hij deed zo zijn best. Elk half uur liet hij van zich horen; op de halve uren maar één keer, maar op de hele uren meerdere keren met natuurlijk twaalf uur als hoogtepunt.

Maar dat hij het bij ons zo slecht naar de zin had, heb ik nooit geweten. Maandagavond is hij waarschijnlijk uit wanhoop gesprongen en heeft daarmee zijn hele hebben en houwen mee de vernieling in genomen.

Het was rond half zeven, wij zaten genoeglijk aan onze keukentafel te eten, toen we opeens een oorverdovend lawaai hoorden. We sprongen op om te gaan kijken wat er aan de hand was en daar lag hij, de koekoeksklok, totaal ontwricht. 

P. had eerst nog goede hoop dat hij de klok wel weer in elkaar kon zetten, maar toen hij er 's avonds mee bezig ging bleek dat al snel ijdele hoop te zijn. Niet meer te repareren.

Het akelige toeval wil, dat onze antieke klok, een Comtoise, het, sinds het opknappen van de kamer, ook niet meer doet. Naast het missen van het geluid, vooral 's nachts,  de roep van de koekoek en het slaan van de klok, mis ik overdag ook heel erg de klok die de tijd aangeeft. Het aantal keren, dat ik op een dag naar de plek kijk waar òf de koekoeksklok hing òf die andere klok, is niet meer te tellen.

Er is een nieuwe koekoeksklok onderweg en de Comtoise is ter reparatie weggebracht. Ik zal blij zijn als deze stukken huisraad weer hangen, want echt ik ben heel erg gehecht aan beide klokken. De Comtoise, omdat ik die altijd heel erg mooi heb gevonden en ik dolgelukkig was toen ik een tip van vrienden kreeg waar ik er eentje kon kopen en de koekoeksklok omdat we daar een verhaaltje omheen bedacht hebben dat onze vorige hond Sjors, voor dat hij ging hemelen, dit ons heeft geschonken, zodat we niet zo alleen achter zouden blijven. En ik vond het voor de kleinkinderen zo leuk, dat, toen ze klein waren, elk uur naar de koekoek konden kijken.

Ach ja, de kleinkinderen zijn inmiddels groot, hond Sjors heeft niet één maar twee opvolgers gekregen die inmiddels ook al weer 6 en 7 jaar zijn, dus waarom dan nog weer een koekoeksklok? Gewoon, omdat we daarmee de tijd een beetje in de hand kunnen houden. Dan wordt dat in ieder geval weer zoals het was. Soms wil je de tijd gewoon even vasthouden.

                               klik

hanscke | Zondag 17 Maart 2019 - 12:52 pm | | Standaard | Acht reacties

BREICLUB


Ze heeft haar plekje gevonden, de Venus van Milo. Misschien zou ik dit een voorstudie moeten noemen, want ik weet zeker als ik haar voor een tweede keer zou breien dat ze er dan veel mooier uit zou zien. Ik vind het werkstuk verre van perfect, dat irriteert me, maar om het nu voor een tweede maal te breien gaat me te ver. Daar heb ik geen zin in, ondanks dat ik vaak toch wel perfectionistisch ingesteld ben.

Ik stort me liever weer in iets nieuws. Ik heb het boekje: BREI UW EIGEN DIKKE DAMES besteld en daar ga ik binnenkort mee beginnen. Lijkt me iets eenvoudiger dan deze Venus, want alles wordt op 2 pennen gebreid en niet op vier. En dit alles is te danken aan het breiclubje waar ik al jaren toe behoor. 

Eén keer in de maand komen we in een restaurant bij elkaar. Het is een merkwaardig groepje bestaande uit een oud collega, een dochter van haar, een zus van die collega, de buurvrouw van de zus en nog een paar anderen, ooit oud leerlingen van de collega, maar of die nog komen weet ik niet eens. Hoewel het ons altijd vrij staat om te breien wat we willen, wordt er vaak door diegene, die de leiding neemt bij het bedenken van opdrachten suggesties gedaan wat er nu weer eens gebreid kan worden. Na een aantal omslagdoeken op basis van mystery projecten gebreid te hebben zijn we overgestapt op wat meer vrijere produkten.

Een ontmoeting van anderhalf uur kan soms mijn hele leven op de kop zetten door het project wat er gebreid "moet" worden, want hoe moeilijk dan ook, ik zal dat voor elkaar krijgen. Maar soms krijg ik ook mooie suggesties over het lezen van boeken. Zo heb ik het boek: de Zwarte met het Witte hart van Arthur Japin als luisterboek gehoord. Breien en het luisteren naar een boek wat voorgelezen wordt is een prima combinatie, alleen dan moet het breiwerk niet zo ingwikkeld zijn als deze Venus, want die heeft mij menig zweetdruppeltje gekost.

Afijn, zelden lid geweest van een groepje wat zo tijdrovend kan zijn. Maar leuk is het wel en inspirerend! Het daagt mij telkens uit om over de grens van mijn kunnen heen te stappen.  

                                          klik

hanscke | Donderdag 14 Maart 2019 - 12:38 pm | | Standaard | Vijf reacties

KLIMAATTEGEMOETKOMING


Zo, het zonnepanelenavontuur is eindelijk ten einde. Of liever gezegd, het avontuur kan nu echt gaan beginnen, als de zon gaat schijnen tenminste. 

Het plaatsen heeft nog al wat voeten in aarde gehad. Wij stonden half januari in de planning toen er voor heel Nederland code geel werd afgegeven vanwege de verwachte  sneeuw en ijzel, dus die afspraak werd geannuleerd. Omdat P. toen in de lappenmand lag, is er voor een datum eind februari gekozen en wat denk je? Code geel vanwege harde windstoten.

Het bedrijf wat bij ons de plaatsing zou doen liep hierdoor een achterstand op, waardoor ze een dag later kwamen, op een middag, waardoor de klus die dag niet afkwam. Misschien dat men de volgende middag nog kon komen, als wij tenminste tijdig terug zouden zijn van ons bezoek aan het ziekenhuis in Groningen. Dat waren we, maar men was telefonisch niet bereikbaar.

Onduidelijkheid alom, dus na het weekend maar weer eens contact opgenomen met het hoofdbedrijf. Afgesproken werd, dat ze twee dagen later zouden komen om het karwei verder af te maken. En wat denk je? Overvloedige regen en harde wind, maar men kwam dit keer wel en er werd alvast wat voorbereidend werk gedaan met het leiden van één of andere kabel

In de loop van de morgen werd het beter weer, (het is wat met ons klimaat) zodat de panelen eindelijk geplaatst konden worden. Ik heb heel veel bewondering voor de mannen (ik zie dit vrouwen nog niet zo gauw doen) die dit werk uitvoeren. Ik geef het je te doen, met die zware panelen een schuin dak op te moeten en dan ook nog met zo'n onhandig groot ding naar boven moeten klauteren.

Echt veilig kan ik dit werk niet noemen en ik voel me bijna een beetje, nee, ik voel mij echt bezwaard dat ik er aan mee werk dat deze mensen dit werk op deze wijze moeten uitvoeren. Stel dat iemand met zo'n paneel zich op het dak verstapt, uitglijdt of anderszins zijn evenwicht verliest. De gevolgen lijken mij dan niet te overzien, of zie ik nu apen en beren op de weg?

Afijn, de panelen liggen er, de zon kan aan het werk, maar voorlopig schijnt er eerst een regenperiode aangebroken te zijn. Tja, het is ons klimaat hè en daar zullen we het mee moeten doen.

                           klik

hanscke | Zondag 10 Maart 2019 - 1:46 pm | | Standaard | Negen reacties

HOMEWARD BOUND


Als kerstcadeau hadden we van dochterlief twee kaarten gekregen voor de voorstelling: "de Simon en Garfunkel Story" in het De la Mar theater in Amsterdam. Ik was het eigenlijk een beetje vergeten, totdat ik het een paar weken geleden in de agenda zag staan. O ja, dat was ook zo. Ik had toen het idee gehad om een hotelovernachting te boeken en er een gezellig weekendje Amsterdam van te maken. 

Het was nog niet te laat, het kon nog en hoewel het mij enige moeite kostte om iets betaalbaars te vinden ben ik er toch nog aardig in geslaagd. Via een aanbieding op internet een kamer in het Apollohotel geboekt, via parkmobile een eindje verderop in de straat een parkeerplaats voor vijftien euro voor 24 uur geregeld en zo bleef het één met het ander enigszins betaalbaar. 

Al lijk ik dan wereldwijs, zo voel ik mij, als de dag van vertrek aangebroken is, niet. Ik zie van te voren overal apen en beren op de weg, maar die bleken er helemaal niet te zijn. Alles verliep gladjes en soepel. 

Omdat we ook wat van de dag mee wilden nemen en wat in Amsterdam wilden rondstappen, waren we redelijk op tijd vertrokken. Toen we iets na énen met de bagage bij het hotel stonden om te vragen of we dit al vast ergens kwijt konden mochten we zelfs al inchecken in plaats van na drieën zoals was aangegeven. Zodoende hadden we een mooie lange middag die we besteed hebben aan, door op ons gemak door de oude binnenstad te wandelen en het gebied van "de negen straatjes" te verkennen.

Na gezellig ergens een hapje gegeten te hebben togen we naar theater de la Mar waar we genoten hebben van de muziek van Simon en Garfunkel. De show zat leuk in elkaar. Charles Blyth en Philip Murray Warson, hun eigen namen mogen ook wel eens genoemd worden, gaven een prachtige vertolking van het werk van Simon en Garfunkel. Zij waren als het ware in de huid van dit tweetal gekropen, maar hun zangkwaliteiten waren echt goed te noemen, voor al Charles die het nummer: bridge over troubled water zodanig neerzette, dat ik echt de rillingen over de rug voelde gaan. Maar ook Homeward Bound en Scarborough Fair, evenals vele andere songs werden prachtig gezongen. Daarbij werden beelden vertoond  over wat er toen in de wereld speelde. 

Om ook op de zondag nog "iets" in Amsterdam te doen, hadden we nog een bezoek aan het Tropenmuseum gepland. Omdat het erg slecht weer was, veel regen, hebben we de auto voortijdig opgehaald en via parkmobile wat dichter bij het museum geparkeerd, want met deze harde regen was een half uurtje lopen niet echt een optie. In het museum was veel te zien en heeft mij hier en daar ook wel denkstof gegeven. Misschien daarover in een ander blogje meer.

Een weekendje weg, heerlijk. Zouden we toch eens vaker moeten doen.

Dwalen langs en over de grachten, het blijft altijd leuk.

                                    klik

hanscke | Maandag 04 Maart 2019 - 4:39 pm | | Standaard | Acht reacties