HAAS EN SCHAAP


Mijn moeder zou zeggen: wie heurt  'r niks meer van, het geet vast niet zo goed met die twee honden zo soam'n. Het zal ze wel tegenvall'n. Voor wie deze gedachte ook zou hebben, al dan niet in het plat Apeldoorns, het tegendeel is waar. Het gaat geweldig met de honden (en met ons). Hoog tijd om er weer eens even iets over te schrijven.

De eerste hier en daar wat onwennige weken zijn voorbij, Iemand weet het de meeste dagen binnenshuis wel droog te houden en 's nachts slaapt hij de hele nacht lekker door. 

De ligplaatsen in de kamer zijn min of meer verdeeld, evenals het speelgoed. Aan dit laatste zit nog een aardig verhaaltje vast.

Dochterlief  en kleindochter Rixte kwamen al heel snel op kraambezoek en hadden cadeautjes meegebracht. Baby Iemand kreeg een heel lief schaapje. Dit pluizige beestje heeft negen compartimenten en uit elk deeltje komt een heel bescheiden piepje als er op gebeten wordt. Schattig toch?

Hessel kreeg een hele grote haas. Het is tenslotte een volwassen jachthond. Bij elke aanraking produceert het beest een enorm hels kabaal. Hessel moet er helemaal niets van hebben. Hij is er zelfs bang voor.....

Als echte broeders hebben ze het speelgoed maar geruild...... Hessel is helemaal verzot op het zachte schaapje en Iemand vermaakt zich kostelijk met het helse kabaal van de haas. Sterker nog, hij  schept er veel genoegen in om Hessel te plagen door luid piepend met die haas voor Hessel  te gaan staan om, wanneer deze een ander heenkomen zoekt, luid piepend achter hem aan te gaan.

Onze huishouding is inderdaad wel iets drukker geworden; er zijn meer vaste programmapunten in de week, zoals de puppycursus, de jachtcursus van Hessel en ook het uitlaten kost meer tijd, maar de meeste tijd gaat nog zitten in het genieten. Echt, ik vind het heel bijzonder om ons leven opnieuw in te richten waarbij wij ons goed voelen en waar deze twee honden ook goed tot hun recht komen. Het schijnt al aardig te lukken.

Morgen gaan we even naar de kermis. Niet om met de honden in een attractie plaats te nemen, maar wel om de heren te laten wennen aan vreemde, harde en rare geluiden. Zo laten wij koninginnedag ook niet onopgemerkt aan ons voorbij gaan, want ook dat moet gewoon gevierd worden.

                                                  klik

hanscke | Maandag 29 April 2013 - 09:44 am | | Standaard | Dertien reacties

GULLE GEVER


Bedankt beste lieve gever. Natuurlijk had ik al veel eerder een blogje moeten schrijven over het feit dat ik echt heel blij en verrast was, maar dan was het vanwege tijdgebrek een afraffelen geworden. En dat is wel het laatste wat ik wil.

Bovenstaand lijkt misschien wat mysterieus, maar ik zal het (deels) ontrafelen.

Op de dag dat Margaret Thatcher naar haar laatste rustplaats gebracht werd heb ik een blogje geplaatst waarin ik uiteengezet heb hoe ik over deze vrouw denk. Daarbij heb ik aangehaald, dat er in 2011 een film over haar gemaakt is, maar dat ik deze (nog) niet gezien had.

Twee dagen later vond ik in de brievenbus een enveloppe aan mij gericht, met daarin de film op DVD. Hoe ik ook mijn best doe, er is met geen mogelijkheid een adres van een afzender vinden. Ook het poststempel geeft niet prijs, vanuit welke plaats het verzonden is. Het adres is niet handgeschreven, zodat het handschrift, als ik dat al zou kennen, ook niet aan iemand toegeschreven kan worden... De enige aanwijzing die ik nu heb, is dat de gulle gever niet helemaal bekend is met de spellingswijze van het dorpje waar ik woon(dit dient niet als een aanmerking opgevat te worden!) Hooguit meen ik op grond hiervan toch een paar mensen als afzender te kunnen uitsluiten. Dit is echter niet genoeg om ook maar enig idee te hebben wie deze film aan mij verstuurd heeft. Als dit als raadsel bedoeld is, dan is de opzet geslaagd.

De DVD is waarschijnlijk nog nooit bekeken, de gesealde verpakking is namelijk nog in tact.

Dat is ook nu nog het geval, want zoals in het beginstukje al vermeld is, ik heb het wat druk gehad met van alles en nog wat, maar volgende week heb ik meivakantie en dan neem ik zeker een keer de tijd om de film te gaan zien.

Lieve lieve gulle gever, wie je ook bent, heel veel dank voor het toesturen van dit cadeau. Ik ben blij met de film, maar ik ben minstens zo ondersteboven door dit gebaar. Ooit is mij geleerd niets van vreemden aan te nemen, maar daar trek ik mij nu even helemaal niets van aan. Ik ben gewoon heel blij met dit gebaar uit een geheel onverwachte hoek.  Ik ben diep onder de indruk dat zo maar iemand dit voor mij heeft gedaan. Nogmaals: dank je wel. De bloemen zijn voor jou.

                                                      klik

Het is niemand gegeven om voorbij de horizon te zien

hanscke | Donderdag 25 April 2013 - 8:28 pm | | Standaard | Veertien reacties

CONVENTIEMAREN


Misschien had ik er wel te veel van verwacht door de verhalen van vorig jaar en mijn voorstelingsvermogen. De conventie van de Red Hatters was leuk, maar ik had er iets "meer" verwacht. Het is nu een jaar geleden dat ik ben toegetreden tot de Red Hatters en zo door het jaar heen heb ik met die club echt hele leuke dingen gedaan. Vaak was ik helemaal verbijsterd. Deze conventie zou wel één van de hoogtepunten worden, zo had ik gedacht.

Met ongeveer vijfhonderd vrouwen allemaal in de zelfde kleuren met allemaal het zelfde doel, ontvangen worden op een plein, samen in optocht naar de boot om daar een gezellig dag met elkaar door te brengen, dat zou toch een fantastisch gevoel van saamhorigheid moeten geven, wat al zingend en dansend een geweldig feestgevoel tot gevolg zou hebben, maar het werd het net niet.

De aankomst van iedereen was gepland op het plein vlak bij het winkelcentrum. Alles was er, de kraampjes met kunst, een zangkoor, wij de Red Hatters, maar..... de hele openingsceremonie bleef toch een beetje aan de onderkoelde kant. Dat was ook het geval met de speech van de burgermeester en de queen van de organiserende chapter.

Daarna kwam HET beroemde lied van de Red Hatters, maar......we kwamen niet echt op dreef, terwijl we dit in de bus al enkele malen uit volle borst gekweeld hadden. De echte massale spirit bleef uit. Ook het speciaal gemaakte lied op de wijze van: Vandaag is rood, van Marco Borsato kwam niet echt uit de verf.

De optocht naar de boot was goed georganiseerd, maar......het was niet uitbundig. Het kleine muziekkorpsje had te weinig elan om dit aan te stichten. Er was hoegenaamd geen publiek en de door ons verwachte tv Rijnmond hebben wij niet waargenomen.

Na de inscheping op de Raderstoomboot De Majesteit werd er koers gezet naar de havens van Rotterdam. De stemming aan boord was gezellig, maar net niet die uitbundigheid van het samen zingen en dansen die ik eigenlijk een beetje verwacht had. Het zonnetje scheen en uit de wind was het aan dek goed toeven tot het moment dat het buffet geopend werd. Dit zag er heel goed uit, er was een grote diversiteit en het was werkelijk van uitstekende kwaliteit. Er was echt voor ieder wel wat wils.

Maar.... en dat was voor de vele, vaak op zoet beluste dames, echt een beetje een tegenvaller, er was geen toetje, geen ijs met slagroom zal ik maar zeggen.

En zo zou ik de gehele dag ook willen typeren, het was leuk, het was goed georganiseerd, het was gezellig, het was lekker, maar....... juist dat toefje slagroom, dat ontbrak.  

Of er volgend jaar opnieuw een conventie zal komen is nog maar de vraag. Geen enkele chapter heeft zich aangeboden om na Zwolle, Heerenveen en nu dan Capelle aan de IJssel, het stokje te willen overnemen om de organisatie van zo'n dag op zich te nemen. Jammer, want ik zou een volgend jaar wel weer gaan. Dat wel. 

                                                        klik

hanscke | Zondag 21 April 2013 - 12:10 pm | | Standaard | Elf reacties

IK GA GEWOON


Zaterdag is DE dag van de Red Hatters, de jaarlijkse conventie. Vorig jaar was ik net te kort lid van deze groep om dit festijn mee te maken, maar dit jaar zal ik er bij zijn. Het zal heel vroeg dag zijn, we vertrekken om zeven uur met de bus naar Capelle aan de IJssel alwaar we rond 11 uur verwacht worden. Het wordt dus ook een hele lange dag.

Een paar maand geleden had ik heel enthousiast, voor deze gelegenheid, een nogal bombastische paarse coctailjurk voor een prikje gekocht. Ik zou dat op die dag dragen.

Bij nader inzien kom ik daar op terug. Het is al een hele lange dag in het ongewisse en dat kost me al moeite genoeg. Ik merk dat mijn lichamelijke en geestelijke stabiliteit niet al te stevig is. Meegaan lukt, wel maar ik ga 'gewoon'. Op de internationale vrouwendag ben ik in een paars/rode outfit naar school geweest en in die kleding voelde ik mij thuis. Vannacht heb ik besloten dat het deze outfit gaat worden. Ik moet me tenslotte gedurende de gehele dag ook een beetje lekker voelen.

In dat paarse coctailgeval heb ik het gevoel dat ik mijzelf moet overschreeuwen. Jammer van de aanschaf? Ik dacht het niet. Die jurk blijft wel hangen. Misschien is er later nog wel eens een gelegenheid om hem aan te trekken. Het blijft voor mij de vertolking van een droom die ik nog kan verwezenlijken. Ooit. Het creëert hiermee een toekomst. 

Maar voor nu ben ik heel tevreden dat ik dit besluit heb genomen: ik ga gewoon, in gewone doorsnee rood/paarse kledij met rode hoed en ik ben blij dat ik deze beslissing genomen heb. Het schept ruimte om met plezier naar de dag van  morgen uit te kijken.

                               klik

Deze foto is genomen op een avondje glas bewerken met de Red Hatters

hanscke | Vrijdag 19 April 2013 - 08:24 am | | Standaard | Elf reacties

GEEN DINGSONG


 Deze week wordt ze begraven, Margaret Thatcher. Het wordt een ceremoniële begrafenis en geen staatsbegrafenis. Daar kan ik wel mee leven, ik vind het wel gepast. Indertijd had ik wat je noemt een haat-liefde verhouding met deze dame. Voor mij had deze vrouw het helemaal gemaakt, ondanks dat haar politieke richting niet met de mijne overeenkwam.  

Ik heb in die nadagen van die feministische periode deze mening vaak verdedigd. Ik vond het maar een vreemde kronkelgedachte dat men zo fel tegen haar was. Was er eindelijk een vrouw in geslaagd om tot in de hoogste regionen van regeren door te dringen en nu was het weer niet goed. Niet goed, omdat ze niet de juiste socialistische woorden sprak.

Ik was heus socialistisch genoeg om in 1984 heel begaan te zijn met de mijnwerkers, omdat Margaret Thatcher en haar regering vonden dat de kolenmijnen gesloten moesten worden, maar ik vond het aan de andere kant fantastisch dat er zo'n sterke krachtige vrouw aan het roer van Engeland stond. Dat was toch iets wat wij als feministes hadden gewild, vrouwen die lieten zien dat ze even goed in staat waren om te regeren dan mannen. Buitendat, in ons land waren jaren daarvoor toch ook alle kolenmijnen gesloten? En dat was net zo min zonder slag of stoot gegaan.

Ik had juist twee jaar daarvòòr, in 1982, met de oorlog van de Falklandeilanden zo mijn bedenkingen gehad. Van oorlog moest (en moet ik ook nu nog) niets hebben. Juist toen werd Margaret Thatcher zo populair en schreef ze vervroegde verkiezingen uit.....

In 1990 was het afgelopen. De polltax werd de bottlenek voor haar. 

Helaas heb ik de film, die in 2011 gemaakt is, niet gezien terwijl er toch twee goede redenen waren om deze te gaan kijken. Door de film zou ik nog wat meer inzicht in de figuur Margaret Thatcher hebben gekregen en ik mag Meryl Streep heel graag zien spelen. Het is er niet van gekomen. Ik hoop dat de film binnenkort op de één of andere zender uitgezonden gaat worden.

De Big Ben zal op de dag van begrafenis het zwijgen opgelegd worden. Dat is een heel ander geluid dan het heksenlied Ding Dong, the witch is dead, wat sommigen meenden te moeten zingen. Een ieder moet maar doen wat hem of haar goed lijkt te doen, maar voor mij is het zo klaar als een klontje, een waardig afscheid van een groot politica is wat mij betreft, echt op zijn plaats. 

                                            KLIK

hanscke | Dinsdag 16 April 2013 - 9:07 pm | | Standaard | Negen reacties

LENTE VIEREN.

WE-300


WE-300 wordt georganiseerd door Plato (http://platoonline.wordpress.com/)  Elke maand bedenkt hij een thema. Voor de maand april is dit ‘vieren’.


Bij het wakker worden hoort ze de regendruppels op het dak. Zie je wel. Toch niet dat mooie weer wat er voorspeld was. Ze had het al gedacht.

Loom draait ze zich nog een keer om. Misschien wel een beetje blij met de situatie. Ze voelt dat de grauwsluier  rond haar stemming nog steeds hinderlijk aanwezig is, zij het wat minder strak aangesnoerd.

Ze wordt in ieder geval een heel klein beetje blij van het warme lijf, dat naast haar ligt. De man, die ze al zo lang kent en met wie ze al zo’n lange tijd samenleeft.  Het heeft haar gegeven wat ze zo graag wilde hebben: een rustig stabiel leven.

In de mand naast haar hoort ze wat gekrabbel. De puppy schijnt ook bij het einde van de nacht aangekomen te zijn. Met veel misbaar gaat het hondje zitten om even later zich weer neer te geven, wachtend op het startsein, dat de dag is begonnen.

De pup en de grote hond beneden vormen zeker een aanleiding om straks uit bed te stappen.  Maar ze zou dit zo graag, net als een paar weken geleden, met die sprankelende levenslust  doen, maar dat is even weg.

De al weer een andere ontsteking,  aanstichter van  opnieuw veel  pijn en ellende in de afgelopen weken, lijkt  een blokkade opgeworpen te hebben  in het vertrouwen dat het vanaf nu beter zou gaan. Tot aan die kaakontsteking was ze daar heilig van overtuigd.

Toch wil ze dolgraag weer terug naar die blije weken. Wat leek haar het leven toen weer mooi. Je goed voelen mèt de lente op komst. Het kon niet op.

Het is warm in bed, ze komt onder het dekbed vandaan. Zou de lente toch in aantocht zijn?  Dan moet de knop bij haar ook om. Toegeven! aan het voorjaar.

 

                                                  klik

hanscke | Zondag 14 April 2013 - 2:13 pm | | Standaard | Tien reacties

NAPIJN ALS WAAR


  Al jaren geleden heb ik in overleg met de tandarts de beslissing genomen om de tandheelkundige zorg niet meer in het verzekeringspakket mee te nemen. Gezien mijn gebit zou het voordeliger zijn om de gewone halfjaarlijkse controle zelf te bekostigen. Vanwege het feit dat ik een aantal implantaten in mijn bovenkaak heb, zou ik bij calamiteiten toch al snel doorverwezen worden naar de specialist en deze kosten worden sowieso vergoed.

Niemand heeft kunnen voorzien, dat ik ruim tien jaar na het plaatsen van kronen op beide hoektanden in de onderkaak, een kaakontsteking onder de rechter hoektand zou ontwikkelen. Dat schijnt uitzonderlijk te zijn, maar het is mij wel overkomen.

Drie weken geleden kreeg ik pijn, heel veel pijn. De tandarts heeft toen een begin gemaakt met een wortelkanaalbehandeling, welke ruim veertien dagen later afgemaakt zou worden. Echter een paar dagen voor die datum kwam de pijn weer in volle hevigheid terug. Het kanaal is toen opnieuw gespoeld en een paar dagen later vond het vervolg van de wortelkanaalbehandeling plaats. 

En toen was het leed nog lang niet geleden. Van de behandeling zelf heb ik helemaal niets gevoeld, maar de pijn achteraf..... De napijn was net zo pijnlijk zo niet pijnlijker dan de ontstekingspijn. Nu weet ik, dat het goed is dat een mens pijn kan ervaren. Pijn heeft namelijk een functie, maar napijn vind ik zoiets overbodigs. Heb je al pijn geleden en dan krijg je als toetje nog eens napijn.

Tijd om op onderzoek uit te gaan wat napijn nu eigenlijk is. Ik heb het volgende gevonden:

Nociceptieve pijn is pijn veroorzaakt door actieve of dreigende weefselschade die leidt tot activering van de perifere nociceptoren. Het begrip wordt vaak gehanteerd in contrast met neurogene pijn omdat beide soorten pijn op verschillende wijze moeten worden bestreden. Nociceptieve pijn reageert meestal goed op paracetamol, NSAIDs, en opiaten.

De weefselschade kan somatisch of visceraal zijn:

  • Somatisch (huid, spier, bot)
    • Constant, knagend, kloppend, stekend, zeurend
    • Scherp begrensd en gelokaliseerd

Bij het zien van de grootte van het gat wat in de tand geboord is, begrijp ook dat er sprake is van actieve weefselschade en dat dit enige tijd nodig heeft om te herstellen.

Terwijl ik in de volgende dagen langzaamaan wat bijkom van de pijn en alle daaraan gerelateerde ongemakken wat naar de achtergrond verdwijnen, word ik met de volgende pijnlijke ervaring geconfronteerd: de rekening. 290 euro is niet mis, maar eerlijk is eerlijk, ik heb wel waar voor dit geld gehad. Weliswaar pijnlijke waar, maar toch. 

Het is wel een onvoorziene kostenpost, maar toch is dit nog steeds voordeliger dan wanneer ik tien jaar lang de zorgpremie voor tandartsenhulp had betaald. En hoewel dit zeker niet voorzien was, de tandarts heeft gewoon goed werk verricht.

Met het voldoen van deze rekening hoop ik ook eindelijk eens afgedaan te hebben met de steeds maar opnieuw de kop op stekende ontstekingen en ontstekinkjes waar dan ook maar in mijn lichaam.

De lente komt er nu echt aan en ik zou het wel op prijs stellen als ik daar eens een poosje zorgeloos van zou kunnen genieten.

                                          klik

hanscke | Donderdag 11 April 2013 - 7:33 pm | | Standaard | Dertien reacties

GRAPPIGE ONTMOETINGEN

WE-300


WE-300 wordt georganiseerd door Plato (http://platoonline.wordpress.com/)  Elke maand bedenkt hij een thema. Voor de maand maart was dit ‘stamelen’.


Grappige ontmoetingen, daar houd ik van. De wachtkamer van de tandarts is nu niet direct de gezelligste plek voor dergelijke ontmoetingen, maar daar vond het wel plaats.

De deur van de wachtkamer gaat open en een ietwat gezette man komt binnen en neemt plaats. Hoe het praatje begon weet ik niet meer, maar na enkele zinnen weet ik dat hij al jaren bij deze tandarts komt en dat dit niet  veranderd is, toen zij in een dorpje verderop zijn gaan wonen. Hij noemt de naam van het dorp en het blijkt hetzelfde dorp te zijn waar wij wonen.

Door zijn manier van praten, het is geen stotteren, maar hier en daar hapert het even, gaat het kwartje bij mij vallen. Ik kijk de man nog eens goed aan en stel hem dan de vraag:

“Bent u misschien dezelfde man die mij vorig jaar op een zondagavond van de weg heeft opgeraapt? Het was het laatste mooie zomerse weekend en wij waren toen een dagje naar Ameland geweest”.  

De man is even stil, kijkt mij aan, knikt en zegt: “Ja, nu u het zegt, weet ik het weer; ik was toen met één van mijn zoons. U woont ook in Rinsumageast.”

Ik vertel hem dat ik het zo fijn gevonden heb, dat zij even waren gestopt.

Op zijn vraag of het nu weer goed met mij gaat, kon ik (behoudens de kaakontsteking) gelukkig een positief antwoord geven.

Misschien een beetje vrijpostig, maar ik wilde nu toch wel graag de naam van de man weten. We zijn ten slotte dorpsgenoten. Hij noemde zijn naam en zei dat deze veel in Groningen voorkomt.   

Bij het horen van de naam schakelde het bij mij onmiddellijk. Ik heb een leerling met dezelfde achternaam in de klas gehad. Nu herken ik ook dezelfde manier van praten met hier en daar een hapering. 

hanscke | Zondag 07 April 2013 - 1:36 pm | | Standaard | Twaalf reacties

HET SPOOR BIJSTER


Rijdend naar mijn werk luister ik misschien wat gespitster naar de nieuwsberichten dan wanneer ik thuis het nieuwsbulletin hoor. Deze week hoorde ik (al weer) iets over het afrekenen van de NS op hun diensten. Misschien omdat ik altijd wel in treinen geinteresseerd ben geweest blijven deze berichten wat langer bij mij hangen. Zeker als het dan ook nog vreemde berichten zijn. 

Ik geloof niet dat er in de jaren 70 en 80 zoiets bestond als berichtgeving over de waardering van het werk van de NS uitgedrukt in punten waarop wel of niet gescoord is. Hooguit hoorde ik zo nu en dan iets over welke trein vertraging had en waarom.

Vandaag de dag is het een hot onderwerp om het over de afrekening van de NS te hebben. De ene dag stelt de NS voor om het oordeel van de reiziger in de toekomst minder zwaar mee te laten wegen. De Tweede Kamer en Mansveld, staatssecretaris zijn hier niet van gecharmeerd. Mevrouw Mansveld blijft zich richten op de ervaring van reizigers, op thema's als overstaptijd, zitplaatsen in de spits, vertragingen en sociale veiligheid.

Dinsdag heeft ze tijdens een overleg in de Tweede Kamer nog eens benadrukt om de NS zwaarder af te rekenen op vertraging van reizigers, in plaats van op de punctualiteit van treinen. Dat zei ze dinsdag tijdens een overleg in de Tweede Kamer.

Vroeger, toen ik nog wel eens met de trein reisde, vond ik juist die punctualiteit zo prettig. De vertrektijden van de trein stonden vast en gaven duidelijkheid, dit in tegenstelling tot de bus. Daar kon je veel minder van opaan. En ja, als bij een overstap de trein al een keer was vertrokken dan ging  ik er vanuit dat het overmacht was.

Nu wil de staatssecreatris meer gaan kijken naar het vervoer van deur tot deur en de tijd die hier mee gemoeid is.

Ik vroeg mij af hoe ze dit zou willen gaan ontwikkelen. Zoveel reizigers, die kun je het niet allemaal naar de zin maken. Treinen horen op tijd te rijden, want elkaar onverwacht passeren kan nu eenmaal niet. Flexibiliseren van de vertrektijden verhogen mijns inziens alleen maar de kans om gruwelijk met elkaar in botsing te komen. 

Naar mijn idee raakt zo'n landsbestuurder met deze ideeën het spoor bijster. Bovendien zit ik helemaal niet op deze berichtgevingen te wachten. Als men hier dan toch mee bezig wil zijn, dan mag men dat ook wel in de achterkamertjes doen. Ik zie niet in waarom dit facet van besturen zo expliciet en tot in detail met ons gedeeld moet worden.

Misschien moet de staatssecretaris gewoon eens op een zondagmiddag met een modelspoorbaan gaan spelen. Ik snap haar voorliefde voor het spoor wel. Ik heb dat ook gehad.  Wij meisjes kwamen vroeger niet in aanmerking voor het krijgen van een electrische trein. Nadat ik mijn zoon gebaard had, wist ik dat er nu ooit ook eindelijk een diep gekoesterde wens in vervulling kon gaan. Eens zou ik mijn zoon een modelspoorbaan cadeau geven.

Dat is ook gebeurd. We hebben ons er samen verscheidene uren kostelijk mee vermaakt. Ik heb toen ook gezien dat het opzetten van een modelbaan geen eenvoudige zaak was.

Ik begrijp dan ook heel goed dat het in goede banen leiden van de NS geen sinecure is, maar de weg van verantwoording afleggen die men nu gaat lijkt mij toch echt een doodlopende weg.

                                                    klik

hanscke | Donderdag 04 April 2013 - 10:18 pm | | Standaard | Dertien reacties